سبک شعر، یعنی مجموع کلمات و لغاتو طرز ترکیب آنها، از لحاظ قواعد زبان و مفاد معنی هر کلمه در آن عصر، و طرز تخیلو ادای آن تخیلات از لحاظ حالات روحی شاعر، که وابسته به تأثیر محیط و طرز معیشت وعلوم و زندگی مادی و معنوی هر دوره باشد، آنچه از این کلیات حاصل می شود آبو رنگی خاص به شعر می دهد که آن را سبک شعر» می نامیم، و پیشینیان گاهی به جایسبک طرز» و گاه طریقه» و گاه شیوه» استعمال می کردند.
شعر فارسی ، به طور کلی ، از زیرسیطره و تسلط چهار سبک بیرون نیست ، اگر چه باز هر سبکی به طریقه و طرزهای مختلفیتبدیل می شود تا می رسد به جایی که هر شاعری استیل و طرز خاصی را به خود اختصاص میدهد که قابل حصر نیست ، بنابر این در مدارس امروز ما تنها چهار سبک را اصیل و مبدأسبکها قرار داده ایم و آن به قرار زیر است:
1 - سبکخراسانی
2 - سبک عراقی
3 - سبک هندی
4 - بازگشت ادبی یا سبکهای جدید که منتهی به سبک جدید دوره مشروطه شده است.
درباره این سایت